အခ်စ္ေလွမူးမူး..ပဒိုင္းသီးစားေနတဲ့ သူမ်ား

လူဆိုတာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ့ ပတ္သက္လာတဲ့အခါ
ဘယ္သူဘဲျဖစ္ျဖစ္ ..ဘယ္အရြယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္..
ဘယ္ေနရာဘဲျဖစ္ျဖစ္..ဘယ္ေလာက္ပဲျပည့္စံုျပည့္စံု
ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင့္က်က္ရင့္က်က္
ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာတတ္တတ္
အားလံုးဟာ..အရူးအမူး..
ခ်စ္တာ..မုန္းတာ..ကြဲတာ ျပဲတာ
နိုင္တာ..ရွံဳးတာေတြ မခံနိူင္ၾကဘူး
အခ်စ္ဆိုတာ..အဆိပ္လို.သြပ္ရူး
ဒါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္..
လွ်ာေတြ ဟက္တက္ ကြဲဘူး။

ေသြးပ်က္ရင္ ပ်က္..ေဒါသထြက္ရင္ထြက္
အမ်က္မေျပခ်က္..ကလဲ့စားလဲ ေခ်ခ်င္ရဲ့
ခြင့္လြတ္ မ်က္ရည္သက္..
အေမွာင္ထဲ တေယာက္ထဲေမွးစက္
ေခါင္းအံုးေတြ မ်က္ရည္ထဲ ေမ်ာလွ်က္..
အလြမ္းဆူ..အသည္းပူ..လူမသိခ်င္ရက္။

တခ်ိဳ ့က တေယာက္ထဲ အိပ္ရာေပၚေကြး
တခ်ိဳ ့က သူငယ္ခ်င္းေခၚ အရက္ဆိုင္ေျပး
တခ်ိဳ ့က ရင္ေ၀ဒနာ ထုတ္ေဖၚေျပာ.
တခ်ိဳ ့က အံု ့ပုန္း ဆူေနေသာ
တခ်ိဳ ့က ကဗ်ာေရး သီခ်င္းစပ္
တခ်ိဳ ့က ဟိုေယာင္ ဒီေယာင္ မိုးတိုးမတ္တတ္
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္..လူအားလံုး အခ်စ္ျပတ္တဲ့ အခ်ိန္..
နည္းနည္းေတာ့ အသက္ရွဳေတြက်ပ္..

တခ်ိဳ ့ကခံစားခ်က္ေတြ ေပါက္ကြဲ..
တခ်ိဳ ့က တေယာက္ထဲ ငိုေနဆဲ..
တခ်ိဳ ့က မာနနဲ့ အရွံဳးမေပး..ဘ၀ပိုေထာင္မတ္ေရး
တခ်ိဳ ့က ဘ၀အရည္ေပ်ာ္..မထူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေရး
တခ်ိဳ ့က အသစ္ခ်က္ျခင္းလိုက္ရွာ
တခ်ိဳ ့က ေၾကာက္ရြံ ့စြာ..တံခါးေတြ ပိတ္ရွာ
တခ်ိဳ ့က ခိုင္မာစြာျပတ္သားနိုင္ခဲ့..
တခ်ိဳ ့က ယိုင္နာနာ..မျပတ္သားနိုင္ခဲ့

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္..ဘယ္သူမဆို
ဘ၀တေကြ ့ အခ်စ္နဲ ့ဆံုေတြ ့တဲ့အခါ..
မ်က္လွည့္ျပသလို..ျမဴးျမဴး
ဘိန္းမူး သလို မူး
ငိုလိုက္ ..ရီလိုက္..
ေပ်ာ္လိုက္..ေခ်ာ္လိုက္
၀ကၤဘာ..ခ်ာခ်ာလည္မူးခိုက္..
ေပ်ာ္ရြင္ နိဂံုး လား..ေျဖမဆည္ နိဂံုးလား
ေသခ်ာမသိ…အမွန္မသိ.
အခ်စ္ေရစီးထဲ ခ်ာခ်ာလည္ ေျမာေလ့ရွိ၏။

မသဒၶါ ( ၃။၅။၂၀၀၈)