ေနေရာင္ ဆမ္းမွ..လန္းရတဲ့ ေနၾကာ.
ေနေရြ ့ရာ။ မ်က္နွာမူ လိုက္ပါ။
အပူေရာင္ျခည္၊..မေၾကာက္သာ.
ခ်စ္ရေသာေနမင္း…ဘယ္လိုပင္ပူျပင္း။
လေရာင္ ဆမ္းမွ..ပြင့္ရတဲ့ ကမုျဒာၾကာ.
လမင္းရွိရာ အတူမခြါ။
ေသာ္တာ ေငြရည္၊..ျဖန္းကာမွ အလွေ၀ျဖာ.
ခ်စ္ရေသာလမင္း၊ ေဘာ္သာခြါ အဆင္း။
လယ္ပတ္ၾကားကြဲက၊ ေတာပန္းေလး၀ါ၀ါ
ကႏၱာေျမၾကမ္း၊ ေရစင္ျဖန္းသူမလာ
မနက္ခင္းႏွင္းစက္ရည္၊ မစို ့မပို ့သာေသာက္စို ့စရာ
ခ်စ္ရေသာ ျဖဴစက္ႏွင္း၊…အသက္ဆက္ရွင္သန္ျခင္း။
မိန္းမသားတို ့ဘ၀၊
ေမာင္တက်ိပ္ရွိေစျငား
မတင့္တယ္ျပီ။
ၾကင္သူမရွိတဲ့ အခ်ိန္မ်ားဆီ။
ပစၥည္း မာန။ ဂုဏ္ဓန။
ဘာမွအဖိုးမတန္။
ၾကင္သူသာ အိမ္ဦးသခင္ အမွန္ပါဘဲ။
မိန္းမ ဟူသည္.. မိန္းမသဘာ၀
ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ျပည့္စံု.. ျပည့္စံု
အခ်စ္မရွိရင္ မလံုျခံဳ
အားငယ္ တတ္တာဘဲ ေမာင္ရယ္ ယံု။
ခ်စ္သူနဲ့ ေ၀းတဲ့အခါ။
ဘ၀ ဆိုတာ.
ႏြမ္းေနတဲ့ ေနၾကာ။ ငံုေနတဲ့ ကုမုျဒာ။
ေရစင္မေသာက္
ေျခာက္ေနရတဲ့ ေတာပန္း၀ါ၀ါ။။
အေဖၚမဲ ့ကႏၱာရ ထည္းမွာ။။
မသဒၶါ (၁။၃၀။၂၀၀၈)
Wednesday, January 30, 2008
ေရေ၀း တဲ့ ၾကာ…
အေမွာင္ရိပ္က တီးတိုးရွိဳက္သံ
ေမွာင္မိုက္နိုးထ။ မိုးသဲညေတြ။
အိပ္ရာေတြတြန္ ့. နိူးတလြန့္လြန္ ့
စိုးရြံေၾကာက္စိတ္။ ျပန္မအိပ္နိုင္
သန္းေခါင္သန္းလြဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္။
ေငးေငး ငိုင္ငိုင္။
ဒီအေမွာင္လမ္း.
တေယာက္ထဲ လွမ္း။
ေရဆန္လမ္းမို ့ပန္းလွျပီ.
ေယာ္ေၾကြပန္းမို ့ ရနံ ့ေပ်ာက္သည္။
ငယ္အေတြး စိတ္ကူး..
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရနိုင္ဘူး။
ေ၀ဟင္မွာ တက္ဖူးတဲ့တံခြန္
ေနျခည္မွာ..လန္းဖူးတဲ့သစ္တပင္..
ခု ကႏၱာရ အလည္ ေၾကြေရာ့ေရာ့ေၾက
ဆံႏြယ္ေကသာ.. ေျဖေလ်ွာ့ေလ်ာ့ေခြ
အေမွာင္ ဒီေရ..ေအးစက္စက္ ရိုက္ပုတ္ေန။
ေႏြးေထြးမွဳရယ္ ..ဘယ္မွာ.
ပိန္းပိန္းေမွာင္ေန..သန္းေခါင္ညဥ့္ ကတၱီပါ။
ျမင္မလား..ေဖြရွာ…ခ်စ္သူ ့ေျခရာ။
ေတြ ့မလား ေနရာ..နားခို ရိပ္ဆာ။
အေမွာင္ရဲ့ အလယ္
ခု ကိုယ္တေယာက္ထဲ ရင္၌ ပလာ..
ေမွ်ာ္သူရယ္…ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ သူလာ။
မသဒၶါ (၁။ ၃၀။၂၀၀၈)
ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ.ထိုအရာ.
သူမ်ားေတြ အားေပးတယ္။
ခ်စ္သူကေတာ့ မတုန္မလွဳပ္.. ေက်ာက္ရုပ္
သူမ်ားေတြ လာလည္တယ္။
ခ်စ္သူကေတာ့ ေနနိဳင္တယ္.. ငုတ္တုတ္
သူမ်ားေတြ..က်မကိ္ုခင္တယ္။
ခ်စ္သူကေျပာတယ္. သံေယာဇဥ္ရွိတယ္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းလို ျဖဴစင္ခင္မင္မွဴ။
လုုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေလးစားမွဳ။
ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ ယံုၾကည္သစၥာရွိမွဳ။
မီးပင္လယ္ ျဖတ္သူအခ်င္းခ်င္း။ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ။
အားငယ္သူမို ့ သူထားခဲ့တဲ့ မဟာဂရုဏာ။
ခင္ရာေဆြမ်ိဳးရဲ့ သံေယာဇဥ္..
က်မကို အျပည္စံုဆံုး..
သူေပးထားေသာ္လည္း
ေပ်ာက္ဆံုး ေနတာ တခုဘဲရွိတယ္။
တကယ္ စစ္မွန္တဲ့ ေႏြးေထြးမွဳ အခ်စ္ရယ္။
ဒါကို က်မ မြတ္သိပ္လိုခ်င္တယ္.
ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလည္း?…
သူက နားမလည္။
ကံဆိုးေနတာ...က်မလား။ သူလား။
သိသူမ်ား ေျပာၾကားၾကပါ။
မသဒၶါ (၁။၃၀။၂၀၀၈)
Sunday, January 27, 2008
ျပန္မလာတဲ့ ပဲ့တင္သံ
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္
ခ်စ္သူက မခ်စ္တဲ့ အခါ.
ဘာမွ လုပ္မရဘူး။
အျမဲတမ္း..သူ့အလိုက်
ေနရဖို ့ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပမဲ့
ေအးစက္တဲ့ သူ ့ူႏွလံုးသား
ကိုယ္နံမည္က
ပိုင္ရွင္တတ္္ထားတာဘဲရွိတယ္.
အေပ်ာ္ ဆိုတာ..
ကိုယ္ကိုကိုယ္ လိမ္လည္။
အလိုမက်လည္း ျပံဳးေနရ
ရင္ထဲက မီးစ.
အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္က် ဖန္တီးမရ.
ေဖ်ာက္ဖ်က္ မရ။
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ခ်စ္ခ်စ္.
ဘယ္ေလာက္ဘဲ သည္းခံ
အလ်ွားအနံ မရွိတဲ့ အခ်စ္.
အသြားအျပန္ ပါ မရွိခဲ့တဲ့ အခါ.
တကယ္စစ္မွန္ ခဲ့တဲ့ ေမတၱာ..
တန္ဖိုးထားသူရယ္ မရွိ
စာနာတတ္သူရယ္ မရွိ
ေရတိမ္မွာ နစ္ခဲ့ျပီ၊
မသဒၶါ( ၂။၂၈။၂၀၀၇)
Saturday, January 26, 2008
လြဲမွားေနျပီလား..ဒီ နားလည္မွဳ
ညညေတြ အိပ္ေရးပ်က္.
ခ်စ္သူျပန္လာေတာ့မလား
သူမ်ားေမာလာမလား.
အိပ္ခ်င္မူးတူး..ထထ ေစာင့္ဘူးတယ္။
မ်က္ႏွာမသာ။ ပင္ပန္းစြာ..
ညူစူတဲ့ခ်စ္သူ။ အျပံဳးေတြခ်ဴဖို့မလြယ္..
ခ်စ္မိတာကိုယ္ဘဲ မွားတယ္လား။
တခါတခါ..ညွာတာစြာစဥ္းစား
ေအာ္..သူအလုပ္အဆင္မေျပတာေနမွာ..
သူ ေနမေကာင္းလို ့ေနမွာ..
သူ ပင္ပန္းလို ေန မွာ.
တေလာကလံုးရဲ့ အေပၚမွာေကာင္း.
သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚမွာေကာင္း
လုပ္္ေဖၚကိ္ုင္ဖက္ေတြ အေပၚမွာေကာင္း.
လူေတြလာလာေျပာၾက..
သူစိတ္ရွည္တတ္ေၾကာင္း
သူသည္းခံတတ္ေၾကာင္း..
သူ..အလြန္ေတာ္ပါေၾကာင္း..
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္..
ဒီဂုဏ္ေတြ သူရဖို ့
တထစ္ရွိ အ္ိမ္က မယားကိုမဲ
ထြက္ေပါက္ရွာဆဲ..
ခေလးေတြမဲ ေအာ္ဟစ္ေနဆဲ
မၾကင္နာတတ္ တာလည္းမဟုတ္
မိသားစုကိုမခ်စ္တာ လည္းမဟုတ္
သူငယ္ခ်င္းတာ၀န္ နိုင္ငံတာ၀န္
မနိုင္၀န္နဲ ့ သူ ့ကိုၾကည့္
သတိ..သတိ..မေျပာမရွိနဲ ့
မိသားစုျဖစ္ခဲ ့မိတာ မွားလား..
ဆယ္ျပန္ဆယ္ခါ..ဆန္ရင္းဘဲ နာနာ
အဖြပ္ခံထားရတာေတာ့ ဆိုးတယ္.
တန္ရင္ေဆး။ လြန္ရင္ေဘး.
မိသားစုေရးထက္ အေရးေပးတဲ့သူရဲ့လူမွဳေရး
အစကတည္းက ညိွနွိဳင္းခဲ့တဲ့..
ကိုယ္တို ့ရဲ့ အခ်ိန္အကြက္ခ်စီမံကိန္း
ေငြရွာရန္ အခ်ိန္ေပး ၄၀%။
နိုင္ငံေရး လူမွဳေရး.၃၀%
မိသားစုေရး ၁၀%
အိမ္အလုပ္၀ိုုင္းကူ ၅%။
ဘာသာေရး.၅%
သူ ့ပညာေရး တိုးတက္ေရး ၅%
သူကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္တဲ့ နားရဖို ့ ၅%
မိသားစုအတြက္ ၁၀%..
က်မတို ့ဆံုးရွံဳးတဲ့အခါ
မယား ဆိုတာ.ေျပာခြင့္မရွိရဘူးလား.
နားလည္မွဳ ထားေပးပါ။
ျပန္လာမယ္ သိပ္မၾကာ..
ေအာ္..သူ တေန ့ေျပာင္းမွာဘဲ..
သူ က်မအေပၚေကာင္းတာဘဲ..
ဘယ္လိုဘဲေျဖသာ စဥ္းစား
က်မ အခ်စ္ဘယ္ေလာက္မ်ားလည္း.
တဖက္သတ္ဘဲဆို ၾကာရွည္မလြယ္ကူ။
အ၀ါကဒ္ ခါခါျပ..
မရတဲ့ အခါ..ေနာက္ဆံုးျပရမဲ့ အနီကဒ္
က်မ ေတာ့ ႏွလံုးေသြးရပ္ခဲ ့ျပီေမာင္။
မသဒၶါ ( ၁။၂၆။၂၀၀၈)
Friday, January 25, 2008
မုန္တိုင္းထဲက ႏွင္းဆီတပြင့္
မုန္တိုင္းရဲ့ ေလျပင္းတခ်က္
ရက္စက္ေပမဲ ့
နုနယ္တဲ့ ႏွင္းဆီ
မုန္တိုင္းကို အံတုသည္။
ခ်စ္သူအတြက္ရြယ္စူး
ပြင့္လြွာဦးေတြ
ရနံ ့ ထူးေတြ..ေဆာင္ယူလာခဲ့
မိုး တေပါက္ခ်င္း
ေလသက္ ျပင္းျပင္းေတြထဲ
မာန္တင္း ..အံတင္း
ခ်စ္သူပန္ဖို ့စြန္ ့လြတ္ျခင္း.
မုန္တိုင္း လြန္တဲ့အခါက်.
ခ်စ္သူပန္ဖို ့ေမ်ာ္လင့္ရေသာ္ညား။
ပြင့္ခ်ပ္ ပဲ့ေၾက
အလွ ေၾကြေသာ။
မုန္တိုင္းထဲက ႏွင္းဆီ..
ခ်စ္သူ မနမ္းလိုသည္။
ဖယ္ေရွာင္ခဲ့
သူဆံထက္က လွပန္း နီနီ
မုန္တိုင္းႏွင္းဆီ ေယာ္ႏြမ္းလွ်လ်ွ
သူေျခအခ်..ေျမခေၾကြရွာ။
မသဒၶါ (၁။၂၅။၂၀၀၈)
ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ ကိုယ္ေလ စမ္းတ၀ါး။
လက္ကမ္းခဲ့တယ္။
အေမွာင္မွာ အတူတူ
ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္.။
ေသာကရရင္ အတူတူ
အားေပးခဲ့တယ္။
အနိုင္ျပန္ယူရေအာင္တူတူ
ၾကင္နာခဲ့တယ္။
ဘာမဆို ေ၀မွ်တူတူ
အေမွာင္ထဲ..
မုန္တိုင္းထဲ..ၾကိဳးစားဆဲ
ရုန္းကန္ဆဲ..
အလင္းေရာင္ျခည္ကိုေမွွ်ာ္ဆဲ
ေမ်ွာ္လင့္တယ္..သူရွိေနမွာဘဲ။
အလင္းေရာင္ တစ္စ
မရတရ မွာ..ေပ်ာ္ရွြင္စြာ..
လွမ္းအၾကည့္..သူမရွိေတာ့ဘူး
အေမွာင္ညေတြထဲ အတူတူ
အိမ္မက္ေတြထဲက သူရယ္။
စိမ္းကားရက္စက္
ကိုယ္ကို တေယာက္ထည္းထားခဲ့ရက္တယ္။
မသဒၶါ (၁။၂၅။၂၀၀၈)
