အေမွာင္ရိပ္က တီးတိုးရွိဳက္သံ

ေမွာင္မိုက္နိုးထ။ မိုးသဲညေတြ။
အိပ္ရာေတြတြန္ ့. နိူးတလြန့္လြန္ ့
စိုးရြံေၾကာက္စိတ္။ ျပန္မအိပ္နိုင္
သန္းေခါင္သန္းလြဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္။
ေငးေငး ငိုင္ငိုင္။

ဒီအေမွာင္လမ္း.
တေယာက္ထဲ လွမ္း။
ေရဆန္လမ္းမို ့ပန္းလွျပီ.
ေယာ္ေၾကြပန္းမို ့ ရနံ ့ေပ်ာက္သည္။

ငယ္အေတြး စိတ္ကူး..
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရနိုင္ဘူး။
ေ၀ဟင္မွာ တက္ဖူးတဲ့တံခြန္
ေနျခည္မွာ..လန္းဖူးတဲ့သစ္တပင္..
ခု ကႏၱာရ အလည္ ေၾကြေရာ့ေရာ့ေၾက
ဆံႏြယ္ေကသာ.. ေျဖေလ်ွာ့ေလ်ာ့ေခြ
အေမွာင္ ဒီေရ..ေအးစက္စက္ ရိုက္ပုတ္ေန။

ေႏြးေထြးမွဳရယ္ ..ဘယ္မွာ.
ပိန္းပိန္းေမွာင္ေန..သန္းေခါင္ညဥ့္ ကတၱီပါ။
ျမင္မလား..ေဖြရွာ…ခ်စ္သူ ့ေျခရာ။
ေတြ ့မလား ေနရာ..နားခို ရိပ္ဆာ။
အေမွာင္ရဲ့ အလယ္
ခု ကိုယ္တေယာက္ထဲ ရင္၌ ပလာ..
ေမွ်ာ္သူရယ္…ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ သူလာ။

မသဒၶါ (၁။ ၃၀။၂၀၀၈)