ၾကီးမားတဲ့စိတ္စြမ္းအား.
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း တစ္မ်ွင္ရဲ့.ခ်ည္ေႏွာင္အား.
ခ်စ္သူေျပာဖူးတဲ့ ..သစၥာစကား။
ယံုၾကည္တဲ့ သူ အမွားလား။
ခ်စ္သူေစရာ..ေန
ခ်စ္သူေျပာရာသာ..ၾကား
ဂုမ ၻာန္..ယကၡျခားေတာင္
ဘ၀ေပး..အသက္ေပး.
ေတာတစ္ရာ..ေတာင္တစ္ရာဘဲေ၀းေ၀း
သမုဒၵရာေတာင္လက္ပစ္.ေျပးေျပး
လာေရး..အနီးကေလးဘဲထင္
အခ်စ္ေသြးစက္နဲ ့အသက္ရွင္..
အားကိုးရာ..ေႏြးေထြး ရင္ခြင္
ခ်စ္သူကလြဲ..တပါးသူမျမင္။
ခ်စ္သူက.. ရက္စက္သစၥာပ်က္..
တဏွာ ညြတ္ကြင္း..ျမွဴဆြယ္ခ်က္.
အမိဖမ္း..ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ရက္.
ရင္တြင္းနာ လည္း..အျပစ္မျမင္ရက္
ခ်စ္ရတဲ့ ဆံုးသက္ထက္..
ဗ်တ္၀ိ မွာ..ရင္ကြဲပက္လက္
ခ်စ္သူ မရက္စက္ပါဘူး.
ထားမိ ယဲ့ယဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္..
အခ်စ္တန္ခိုး ၀ိညာဥ္သက္ဆက္..
ဒါးခုတ္လို ့..ဒါး ေခြ..
လွံနဲ ့ထုိး..လွံ ကေခြ
သူ ့မ်က္ႏွာေလးေမွ်ာ္မွန္း.အသက္မေသ..
"ခ်စ္သူ ထားသစၥာ..မပ်က္ပါေစႏွင့္
ခ်စ္သူရဲ့ အလိမ္ညာ..မဟုတ္ပါေစနွင့္
ခ်စ္သူ မုန္းက်ိမ္စာ..မစူးရပါေစႏွင့္"
မိုးကိုပ်ံ ..ေျမကိုသ်ိဳးနိုင္ျငား.
ခ်စ္သူဆြဲငင္အားေၾကာင့္ မေျပးရက္.
ေတာင္သြင္းက်..နွိပ္စက္..
ယဲ ့မ်ွင္မွ်င္..ႏြမ္းရိအသက္
ရွင္သန္လွ်က္.. ခ်စ္သူ ့အတြက္။
" အားသာေလွ်ာ ့လိုက္ပါေတာ့ ကိုဗ်တ္၀ိ.."
" လက္သာ ေလ်ွာ့လိုက္ပါေတာ့.ကိုဗ်တ္၀ိ."
မအိုဇာ ရဲ့ မ်က္၀န္းစိမ္းအၾကည့္
ရည္မွန္းခ်က္.ေတာင္စြယ္ေနကြယ္သည့္
ေျမြဆိပ္ထိ..ကိုယ္ ့ႏွလံုးသား..
ခါးသီးတဲ့ စကားစ
လဲျပိဳက်.ေမွ်ာ္မွန္းသမ်ွ..
ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္ က်ခဲ ့
ေရကေလး တမွဳတ္နဲ ့. ကြမ္းကေလးတစ္ယာ.
အခ်စ္ေပးတဲ့ အသက္ရင္းေ၀ဒနာ..
ရက္စက္တယ္..မေျပာရက္.
ခုတ္ခ်င္ခုတ္ပါ..ဇက္သာ စင္းေပးခဲ ့
သူသတ္ရက္ရင္သာ ကိုယ္..ေသပါေစေတာ့
ခင္မသာ မုုန္းရက္..ေပးရဲတဲ ့အသက္
အခ်စ္ၾကီးသူသာ ရွံဳးေစတဲ့ပြဲ.
ကြမ္းတစ္ယာနဲ ့.. ခ်ခဲ့ရတဲ့ ဇြဲ။
ေရတစ္မွဳတ္ေသာက္..ေပးလိုက္ရတဲ့ အသည္း
ခ်စ္သူ ရယ္...ျပံဳးေပ်ာ္ေက်နပ္ေစ။
မသဒၶါ (၂။၂၄။၂၀၀၈)
Sunday, February 24, 2008
ကြမ္းတစ္ယာ နဲ ့ေရကေလးတစ္မွဳတ္..
ေလဟုန္ပ်ံ..ေပ်ာ္နိဳင္ပါေစ..ခ်စ္သူ..
အိပ္မရ..စားမ၀င္။
ခ်စ္သူရဲ့ ေ၀းတဲ့ ရင္ခြင္
အာရံုေမ့မူး..ရူးမတတ္ပင္..
မုန္တိုင္း ျပင္းထန္
ညွိဳးမာန္မ်က္၀န္း..
ေျဖေဆးမရွိ..
အသည္းကြဲသည့္အနာ။
ဘယ္သူမွ လာမကူ
ခ်စ္သူကိုဘယ္္ေတာ့မွ
ညီတူမ်ွ မခံစားေစရာ။
ေ၀ဒနာ.မ်ိဳခ်..မဖြင့္ျပပါ။
သူ ့ေရြးခ်ယ္ခြင့္..
သူ ့ေပ်ာ္ရွြင္ခြင့္
ရင္နာစူးနစ္
ကိုယ့္ အသည္းနဲ ့ရင္း
ျပံုးျပျခင္းျဖင့္ သာ..
ခ်စ္သူ လိုရာသာ..သြားပါ..
မင္း လြတ္္လပ္စြာ။
လြတ္လပ္ပ်ံ..ဌက္ကေလး.
ခဲမမွန္..အစာ၀ေရး
အေတာင္ပံ မက်ိဳးေစေရး
ေ၀းေ၀းကဆုေတာင္း
မေညာင္းပါ ေစခ်င္.သူ ့အေတာင္
ျပည့္၀ပါေစ..အေဆာင္အေယာင္..
ခ်မ္းေျမ့ေစ..ေပ်ာ္ရြွင္ေစေအာင္
မေတြ ့ပါေစလို..အတုအေယာင္..
ေ၀ဟင္မွာေပ်ာ္တဲ့ ဌက္နဲ ့
ေျမျပင္ေပၚက မပ်ံနိုင္တဲ့ဌက္..
ေ၀းခဲ့ျပီ..ဘ၀ရယ္..ဆယ္ကမၻာ..
ခ်စ္သူရယ္..
ေ၀ဟင္မွာသာ..ေပ်ာ္လွဲ ့ပါ။
အေတာင္က်ိဳးခဲ့တဲ့ အခါ..
သတိတရ..ဒီရင္ခြင္ဆီ ျပန္လာ.
မသဒၶါ (၂။၂၄။၂၀၀၈)
Thursday, February 21, 2008
အတြင္းေၾက။
တိုးတိုးကေလးေပမဲ့
ေတာ္လဲသံအလား။
ဆူညံ ပူေလာင္။
သူေျပာတဲ့ “လမ္းခြဲၾကရေအာင္”
သံရည္က်ိဳအလား..
ျပိဳက် တဲ့ ႏွလံုးသား
ဆြံ ့အ..လွဳပ္ရွား.
ေျမျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားတယ္။
အဆိုးဆံုးေတြ ျပင္ဆင္ထားေပမဲ့
အေကာင္းဆံုးမ်ား
လာလုနိဳးနိဳး
ေမ်ွာ္ကိုးတာ.
လူ ့သဘာ၀
ဖူးစာ ဆိုတဲ ့စကားလံုးနဲ ့လြွဲခ်။
ကံၾကမၼာ..
အေရခြံဖံုးနွစ္သိမ့္ၾက။
အမွန္က..
အာရုံ ငါးပါး..
သာရာစား တဲ့ ေလာက..
မတူတာ ျမည္းခ်င္လွ..
တဏွာရာဂ
အစာဘဲျမင္..
ပင့္ကူမ်ွင္..မျမင္..
ဒါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္ အသြင္။
အခ်ိန္လြန္မွ..ျပန္ေမွ်ာ္ၾကည့္ၾက..
သိခဲ့ၾက..ေမတၱာဆို.
အခ်စ္ထက္ေအးျမ
လြတ္တဲ့ ငါးက ပို ပို လွ.
ရင္ထဲက အတြင္းေၾက။
အခ်ိန္ေတြ ၾကာ..’
အိုေက’ မွာေပမဲ့
ေလာေလာဆည္ရဲ့ ေ၀ဒနာ..
ဆို ့ၾကပ္နာ.မြန္းသိပ္..
အလင္းေရာင္ေတြ မီးမွိတ္
ရယ္သံေတြ..တိတ္။
အျပံဳးေတြ အိပ္ခဲ့တယ္။
ေညာင္ညိဳရိပ္က..
ဒဏ္ရာငယ္။
မသဒၶါ (၂။၂၁။၂၀၀၈)
အရည္ေပ်ာ္ေသာ..ဂတိမ်ား
စိတ္အားငယ္.ရင္..
ခ်စ္သူ ့ရင္ခြင္..ေက်ာကပ္မွီခ်င္
သူသာ ကုိယ့္ဘ၀..
သူဟာ..ကိုယ့္ရဲ့ခြန္အားဗလ..
ခ်စ္သူက..ပဓါန.
အရွံဳးေတြ နဲ ့ၾကံဳ..
ေနပူုပူ..ကႏၱာထူထူ
ဆုတ္ကိုင္ထူ မဲ့လက္.
ေသြးသစ္္ေလာင္း..
အႏၱာရယ္ေပါင္း..တစ္ကေ႗
စိမ္ေခၚေစ မမွဳ မဲ့ လက္..
အဲဒါ..ခ်စ္သူ ့အတြက္.
ဘ၀က ဆန္းၾကယ္..
အခ်စ္ဆိုုတာ ဆန္းၾကယ္
ကံ မပါတဲ့အခ်စ္..
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ခ်စ္ခ်စ္..
ဘယ္ေလာက္ဘဲ အသဲနင့္နင့္..
တရြာနယ္ တျမိဳ ့ျခား.
ေလေျပေတြ ျခားလိုက္တာနဲ ့
ကတိသစၥာဆို တာ
ေသာင္ျပင္ေပၚက..သဲရဲတိုက္..
လွိဳင္းအပုတ္လိုက္မွာ ေၾကြက်..
မွွီခိုစရာ..ေက်ာျပင္ ေပ်ာက္ရွခဲ့ျပီ။
မသဒၶါ (၂။၂၁။၂၀၀၈)
ေနၾကတ္ျခင္း
ပူုျပင္းတဲ့ ေန..
ေခ်ာင္းေတြခမ္း..ပုဇြန္မ်ားေသ
ပတ္ၾကားအက္ေျမ.
သစ္ရြက္ေျခာက္ေျမေၾကြ
ရွိန္ေတေဇာ..
ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ သေဘာ။
ေန၏ အလင္း.
ေန၏ အခ်င္း
ေန၏ အဆင္း
သက္ရွိလူေလာကတြင္း
မရွိမျဖစ္..ရွိမွ ..ေလာကလွပ တင့္တယ္..
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ..
လူ့့ေဘာင္နယ္မွာ
၅၂၈ နဲ ့.၁၅၀၀..
အခ်စ္စစ္ နဲ ့ရာဂ၊ ကိေလသာ.
မရွိမျဖစ္..ေသာက္ေလ ငတ္မေျပ
အခ်စ္ဆိုတဲ့ ဆားငန္ေရ။
အလင္းေရာင္ ေမွာင္မဲ..
ေနၾကတ္သြားတဲ့..ကမၻာ..
မတြယ္တာ ေရွာင္ေျပး။
အခ်စ္ေတြ ၾကတ္တဲ့အခါ။
ကမၻာက မီးေမွာင္..
အခ်စ္ ဆိုတာက ဘ၀ရဲ့..”ေထာင္.”
မသဒၶါ (၂။၂၁။၂၀၀၈)
လြင့္ေမ်ာျခင္း.အိမ္မက္
အိ္မ္မက္ဆိုတာ..
တကယ္မဟုတ္
စိတ္အာရံုရဲ့ လိုအင္..
တကယ္အမွန္လာျဖစ္..
မွန္အတြင္းထဲက ပံုရိပ္မ်ား..
အစစ္အမွန္မ်ား မဟုတ္ၾကပါ။
ေၾကြလြင့္တဲ့ ရြက္ေျခာက္မ်ားလို..
ေလမွာေ၀့၀ဲ
ေနရာတကာလည္း ေရာက္ဖူးတယ္။
ေခ်ာင္းေရမွာ ေပၚေနတဲ့
ေယာ္ရြက္ ကေလးလို
ေရစီးထဲ..
ခ်ာလည္လည္ ရြက္တိုက္ေျမာဘူးတယ္။
တကယ္ေတာ့
အိမ္မက္ဟာ…အိမ္မက္
နိူးတဲ့ အခါမွာ..အိပ္ေရးပ်က္..
ေနေရာင္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္တဲ့ နွင္း..
တစခ်င္း..တစခ်င္း..
လြင့္ေပ်ာက္ ဖယ္ခြြင္း
အိမ္မက္ဆိုတာ..
နိုးလာရင္..ႏြမ္္းလ်ွရင္တြင္း…
စိတ္ကူးမ်ားနွင့္ ရြက္တိုက္ေလွာ္ျခင္း
မသဒၶါ (၂။၂၁။၂၀၀၈)
Wednesday, February 20, 2008
ခ်စ္သူ ..မဖတ္ရ။
လူဆိုတာ..
ရွက္တာကို လက္ကာ၀ွက္
ဟန္ေဆာင္ တတ္ၾကတာမ်ိဳး။
ပြင့္လင္းစြာ..ရွိတာကို
ဖြင့္ ရွင္း တဲ့ အခါ..
စိတ္သက္သာျခင္းရွိတာမ်ိဳး။
ငိုခ်င္တဲ့ အခါ
လက္တို ့အသိေပး။
ေပ်ာ္ရြွင္တဲ့ အခါျမဴးတူး
အမူအယာ ဟန္မေဆာင္တတ္ဖူး။
ခံစားနာက်င္ ေၾကကြဲ
အခ်စ္နဲ ့ရင္ဆိုင္ရတဲ့ စစ္ပြဲမွာ
နိဳင္သည္..ရံွဳးသည္ျဖစ္ျဖစ္
အေပ်ာ္လြန္တဲ့ အခါ နိဗၺါန္..
အလြမ္း ႏြံနစ္တဲ့အခါ ငရဲသ႑ာန္..
ရွံဳးနိုမ့္ တဲ့ လူ
ရင္ အဆူကို
ရင္နွင့္အမွ် ခံစားရ
ကန္လန္ ့ကာဖြင့္ခ်ထားတဲ့..အခါ..
ခ်စ္သူ ျမင္ရ.
မင္း စိတ္ႏွစ္ခြ မျဖစ္ေစရဘူး
အခ်စ္စိတ္ မပါ ကင္းမဲ့
သနားတဲ့ ဂရုဏာ မ်က္၀န္းတခုထည္းနဲ ့
မင္း လွွည္ၾကည့္မွာ မခံနိုင္ဘူး။
အေ၀းသို ့သြားေစ..
အသစ္ ရဲ့ ရင္ခြင္ မွာ ေခြ
ေပ်ာ္သလို သာ မင္းေန
ဒီက..လြမ္းကဗ်ာေတြ…
မင္းလာမဖတ္ေစခ်င္.. ခ်စ္သူေရ။
မသဒၶါ (၂။၂၀။၂၀၀၈)
ေမတၱာစစ္..ဆိုသည္
အခ်စ္ နဲ ့စစ္
တိုက္ျဖစ္တဲ့အခါ
စစ္နိဳင္ဖို ့သာ ပဓါန
လက္မလြတ္ပိုင္ဆိုင္မွဳသာ ပထမ
အတၱဆိုတာ.အခ်စ္ရဲ့အစ။
ငါးရံ ႏွစ္ေကာင္ၾကား ေရြးရခက္
ဘယ္ အေကာင္က ပို ဆူ..
ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ ခ်စ္သူ
ဘယ္တိမ္းရ..ခက္ခက္
ညာယိမ္းရ ရမလား ဂေယာက္ဂယက္္
ေမတၱာ နဲ ့ ရာဂ
သစၥာ နဲ ့သိကၡာ
လြန္ပြဲဆြဲ ခ်ိန္မွာ
မေဟာ္သဓာ ရဲ့..သားတရားစီရင္ခဏ္း
အေမနဲ ့ဘီလူးမ သားလုပြဲၾကား..
ရင္၀ယ္ ခ်စ္သား မပင္ပန္းေအာင္
နားလည္.ရင္ေၾကကြဲ
တကယ္တမ္း ေမတၱာစစ္၊
ကဲသူကဘဲ
ေနာက္ဆုတ္..လက္ရုတ္..
ဆုတ္္ခြါ အရွံဳးေပး
ခ်စ္သူကို နွလံုးေအးေစခဲ့ေပမဲ့
ကြယ္ရာမွာ ရွံဳးသူ ငိုရွိဳက္
လြမ္းလိုက္ရတာ..ခ်စ္သူရယ္။
မသဒၶါ (၂။၂၀။၂၀၀၈)
Tuesday, February 5, 2008
မိုးမင္း ဘယ္ေလာက္ဆူဆူ..တေန ့မွာမင္းနဲ ့ဒို ့အတူတူ
မိုးလံုးမွိဳင္းမွိဳင္း..တိမ္တံတိုင္းေ၀ေ၀..
ထြ႗္ထြ႗္္မြတ္မြတ္..တိမ္ဂြမ္းဆိုင္အေျခ..
ညိဳေရာင္္မိုးသား…ျပိဳေတာ့မယ္..ေကာင္းကင္ယံမေလ
လွဳပ္ပန္းသြယ္တန္း..ခ်ဳန္းခ်ိမ့္ခ်ိမ့္ျမည္ေစ..
ရြာက်မုိးရည္. ပုလဲပန္းတို ့ေစြေစြြ..
လြမ္းတသိမ့္သိမ့္..ေအးစက္္ေလျပည္
ေဖာ္မဲ့တကိုယ္ရည္။.
ရင္၌ေဆြးပူ…
ခ်စ္သူေရ..မင္းဘယ္မွာလဲေလ..
ညိွဳးရက္မိုးသား.ရက္စက္အားျပီေလ...
ဇြဲနဘဲသဲသဲမဲမဲ..ရြာက်မိုးေစြေစြ..
တိမ္သားနဳေတြ.. ေၾကြေတာ့မယ္.. ေတာနဲ ့ေတာင္စြယ္ေခ်
ေလျပင္းေဆာ့ျမွဳ…စိမ္းျမရြက္ ေျမေၾကြ
စိုရြဲမိုးေရ..ညွိဳးရက္အားပါေပ.
ေအးတစိမ့္စိမ့္ .ေႏြးေထြးမဲ့သူ မရိွေသာ
ကို္ယ္ေလ..
ၾကင္နာေပြ ့ယူ
နားလည္သူေရ..မင္းဘယ္မွာလဲေလ
(တျပည္စီေ၀း တဲ့ ခ်စ္သူ..
ဒီ ရင္္မွာ.. တမ္းတမ္းတ..မီးလို ဆူ..
ေလေျပငယ္ေသြး လို ့.ေမ ့မွာ ရင္ပူ..
ပင္လယ္္ေတြ.အေ၀းက..ခ်စ္ရ သူ့..
အားငယ္သူကို..မိုး၀သာန္က..ကလူ)
(တနယ္စီေ၀းလည္း လြမ္းပါေနာ္္ သူ
ယံုၾကည္ပါ..ကိုယ့္ ရဲ့သစၥာကို.ယူ..
ေနျခည္ လင္းလက္ ေနသစ္ ျဖဴျဖဴ
ရည္ေမွ်ာ္ေန..တေန ့ေန ့ဒို ့အတူတူ
ေနမယ္ေနာ္…အိမ္မက္ထဲကသူူ)
မသဒၶါ ( ၂။၅။၂၀၀၈)
Monday, February 4, 2008
ကဗ်ာသမား ရဲ့ ့နွလံုးသား..ဘယ္သူမ်ားနားလည္..
ႏွလံုးသားထံကခံစား
ကဗ်ာမ်ား..သံစဥ္မ်ား..
ကာရန္လွိဳင္း နရီရိုင္း
ေရးဖြဲ ့လို ့သီဆို. ကဗ်ာသမား ကိုယ္ခံစားေန..
စိတ္ကူး ေလးထဲက လူ
ေရြ ့တိမ္လွိဳင္း ၾကားထဲက လူ
အိမ္မက္ကေလး တတ္မက္တဲ့ သူ
ကဗ်ာမ်ား ကိုခ်စ္တဲ့ သူ..
ဆန္းၾကယ္စြာ..တေ၀့လည္လည္ေတြး.
မျဖစ္နိုင္တာ..သိရက္နဲ့ေရး
အမ်ားေပ်ာ္ေစရာ..ႏွလံုးေသြးနဲ ့ေရး
စိတ္ၾကည္သာဟန္ေဆာင္..မေပ်ာ္ဘဲလဲေရး
ကဗ်ာသမား ရဲ့ ့နွလံုးသား..ဟန္ေဆာင္တံခါး..ဖံုးပိတ္လို ့ထား
ငိုေနလည္း..အျပံဳးျပည့္တဲ့ကဗ်ာ..
ေပ်ာ္ရွြင္လည္း..အသည္းကြဲတဲ့ကဗ်ာ
တကယ္ဆိုေတာ့..အေတြးထည္းကစာ
ေပ်ာ္ရွြင္ေသာ အိမ္မက္ရဲ့ ကဗ်ာ..ရင္နာလည္း အမ်ားမသိခဲ့ပါ။
ကဗ်ာသမား..ကိုယ္ခံစားရာ..
ကဗ်ာသမား ရဲ့ ့နွလံုးသား..ဇာမ်က္ႏွာဖံုး.. ပု၀ါဖံုး လိုု ့ထား
ငိုေနလည္း..အေတြးလွတဲ့ကဗ်ာ..
ရီေနလည္း..အငိုကဲ တဲ့ကဗ်ာ
ေပ်ာ္ရွြင္လည္း ေဆြးေျမ့တဲ့ ကဗ်ာ
ရင္ပူလည္း ေအးျမဆဲ ကဗ်ာ..
ဟန္ေဆာင္ျပီး..ဖံုးပိတ္တဲ့ သလႅာ..ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ၾကရွာ
ကဗ်ာသမား..ကိုယ္ခံစားတာ..
ကဗ်ာသမား ရဲ့ ့နွလံုးသား..သံကြန္ခ်ာမ်ား .ဖံုးအုပ္သိမ္းထား
ကဗ်ာသမား ရဲ့ ့နွလံုးသား..ကန္ ့လန္ကာေလး ဖံုးအုပ္သိမ္းထား
ကဗ်ာသမား ရဲ့ ့နွလံုးသား..ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာေပး ဖံုးအုပ္သိမ္းထား..
မသဒၶါ ( ၂။၄။၂၀၀၈)
Sunday, February 3, 2008
မအားလပ္တဲ့ ခ်စ္သူ။
ညတေရးနိုး..အိပ္မွဳန္စံုမြား
ခ်စ္သူမ်ားရွိမလား..
On line ကိုထၾကည့္
Gtalk မွာရွိ
Busy signal နဲ့ခ်စ္သူအမည္
ဒိီေန ့လည္း..ေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိျပီ
သူ အလုပ္မ်ားေနသည္။
တိတ္တဆိတ္ကေလး..
ကုိယ္ ဒီနား..ေစာင့္စား
သူလာမလား လို ့့
မအားလပ္သည့္ခ်စ္သူ
ေခၚနိဳးနိဳး..ေမ်ွာ္ကိုးတာ
လည္တိုင္သာရွည္.မွရွည္
သူ က တုတ္တုတ္ မလွဳပ္ေခ်။
ရင္ခုန္စြာေစာင့္ေန
အားတဲ့တမိနစ္ကေလး..
သူ လာေျပာေပးမဲ့
" ေနေကာင္းလား" ဆိုတဲ့စကား
ၾကားခ်င္ေပမဲ့
သူမ်ားနဲ့ ေျပာေနတဲ့ၾကား
၀င္လုေျပာရင္..သူစိတ္ဆိုးမလား.ဆင္ျခင္..
မၾကာမီ..မိုးအာရုဏ္္က တက္..
သူ ့ဘက္မွာသန္းေခါင္ညဥ့္နက္
သူက အိပ္ရာေပၚတက္.
က်မက..အလုပ္ခြင္ထြက္
တျပည္စီၤေ၀းတဲ့ က်မ မေရွြထား
သီထား စကားမ်ား
တစ္ရက္..တစ္ရက္နဲ ့..ေျပာရနိုးေမ်ွာ္လင့္ခဲ့
လြမ္းတဲ့ရက္ တစတစ ပဲ့က်သြားျပန္ျပီ။
ျပည္ထဲေရးဘဲ အေရးကဲတဲ့ ခ်စ္သူ..
က်မရဲ့ လြမ္းေရး..ဘယ္သူလာလို ့ကူ။
မသဒၶါ (၂။ ၃။ ၂၀၀၈)
မင္း ရက္စက္ ေပမဲ ့
အခ်စ္ဆိုတာ
အိမ္မက္လိုပါဘဲ .
လန္ ့နိုးလာေတာ့ထအၾကည့္
ဘာမွမရွိ ေတာ့ဘူး။
နားမလည္တာ..က်မအျပစ္ဘဲ
ေမာင္ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲသြားတာ..
ဘယ္လို နားလည္လို့ရပါ့မလည္း။
ေနွာင္ၾကိဳးနဲ ့ ညြတ္ကြင္း မရွိတဲ့အခါ
၀င္ခ်င္၀င္လာ..ထြက္ခ်င္ျပန္ထြက္
အစာ၀ရင္..အိမ္ျပန္က်ထံုးစံ
ဒါေတြ..သဘာ၀အမွန္။
မၾကည္ျဖဴရင္..ညူစူ
အျပစ္ျမင္တတ္တဲ့ လူ ့သဘာ၀
ေမာင့္က် မွ တေယာက္ထည္း
တရားမစြဲခ်င္.
ေပ်ာ္သလိုလာ..ေနေစခ်င္။
ေရခ်မ္းစင္က..ဒီေရတေပါက္.
၀င္လာသူ ေသာက္ဖို ့ရည္ရြယ္ေပမဲ ့
ေျခေဆးတာ..လွဳဒါန္းသူနဲ့မဆိုင္
ေသာက္လိုေသာက္..ေဆးလိုေဆး
သြန္လို သြန္..
ဒါနရွင္၏ အဆံုးစြန္ေသာ ေမတၱာ
ၾကီးမားတဲ့ ဂရုဏာ..
မင္း အပန္းေျပေစရာ။
မသဒၶါ ( ၂။၃။၂၀၀၈)
