ပင္ဒိုရာရဲ့..ေသတၱာထဲက..ေမ်ွာ္လင့္ၿခင္း။

ဇာတ္သိမ္း.ေကာင္းမေကာင္းေတာ့..မသိ..
ဇာတ္အစ..ကေတာ့..နြမ္းရိရိနဲ့ စတယ္..

အခ်စ္ ဇာတ္လမ္း.ဟုတ္မဟုတ္.မသိ..
အလြမ္းဇာတ္မို ့..ငိုဖို့သာၿပင္ေခ်။

ခ်စ္ခြင့္ ရွိမရွိ..မေသခ်ာ..
လြမ္းခြင့္ကေတာ့..အရင္လာ..

ေပ်ာ္ရြွင္ခြင့္က..ကန့္လန္ ့ကာေနာက္ပုန္းေနဆဲ..
ငိုေၾကြးခြင့္က..ပြဲထြက္အစေလးတင္..

ၾကင္နာခြင့္က..ရင္ထဲမွာ..တပံုတမ..
နာၾကင္ခြင့္က တီးလံုးနဲ့..က.

စိတ္ကူးယဥ္ ခဏ.ခ်စ္ကမ ၻာအစ..
နိုးထမိမွ..အိမ္မက္..သိရ။

ေစတနာရွိသမွ်..ေ၀ၿဖာ..ခ်စ္ၿပ
နားလည္မွဳ က..လက္ေတြ ့မရ။

ေမတၱာ.ကံုလံု..လံုၿခံဳ သူ ့ဘ၀..
ဥေပကၡာက..ဆုလာဘ္အၿဖစ္ရ။

အေတြးေတြထဲ..တကဲ့အနီးေလး..
လက္ေတြ ့ဘ၀ ကေမ်ွာ္ေလေလေ၀း..

လိုတာမရ..ရတာက်..မလို..
ေလာကဓံက..ထုကာေထာင္း..
အခ်စ္ဆိုတာ..ပံုစံခြက္ထဲေလာင္းေတာင္
တူညီဖို့အေၾကာင္းက..တစက္.မရွိ..
သိထားသည့္နိဂံုး..ခ်စ္ရသူဘဲအရွံဳး..
ဘယ္လိုဘဲ .အမွန္ကိုိသိသိ
ဘယ္လိုဘဲ .ၿဖစ္နိုင္ေခ်ရွိရွိ..
ရင္ထဲမွာ.အခုတိုင္.တစံုတခု..ရွိ

ေနာက္ဆံုးက်န္သည့္..
ပင္ဒိုရာရဲ့..ေသတၱာထဲက.
ဒီ..ေမ်ွာ္လင့္ၿခင္းကေလး..ေသးမွ်င္မွ်င္..

မသဒၶါ (၈။၆။၂၀၀၇)........