ဒီကမ္းစပ္ေသာင္ၿပင္ေပၚေငး..ကိုယ္ေလ..ေရသူမေလးခ်စ္သူ..

မင္းတဲ့ဆံုတဲ့ည..အၾကည့္ေလးတစ္စ.
ရင္ထဲမွွာလွိဳက္ ထပ္မမိုက္ခ်င္ေပမဲ့..
စူးက်န္ရစ္တာ…တစံုတခု.. ရင္ထဲမွာ..

မၾကီးမငယ္…..အရြယ္လတ္.
မလတ္ဆတ္ေတာ့တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ့ဘ၀
မုန္တိုင္းေတာ့…ထပ္စၿပီ..

အခ်စ္ဆိုတာ.ဒါလား.
ေမ့ထားတဲ့ ပန္းသီးရဲ့ ခ်ိဳရသ..
ဒါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္မ်ား
တမ္းတၿပန္လည္ခံစား..
ေလာင္ညိီးရင္မွာ..မီး ဗ်ာပါဒါ

မင္းနဲ ့ကိုယ္..အရြယ္ၿခား
ကြဲၿပားတဲ့..ဘ၀ရဲ့ အေရာင္..
ေခ်စားကာ ညွိလို့မရတဲ့ အပိုင္းဂဏန္းနဲ့ပုစ ၦာ.
မ်ဥ္းၿပိဳင္ ႏွစ္စဥ္းရဲ့ေၿပးရာလမ္း..တူညီမွဳက..ေသးမ်ွင္တဲ့ အခ်စ္တစ.
ဘ၀စဖို ့အေရး..သတၱိေလးမဖ်စ္ညစ္က်ယ္..
ေတြးရင္ ရင္ေမာတယ္.

ကိုယ္ေနရာအေနာက္..သူေနတာအေရွ ့
အလယ္မွာသမုဒ္ၿပင္ၿခား ..မိုင္ေတြၿခားကမ္းမၿမင္.
လြဲခဲ့ၿပီ..ခ်စ္သူ ့ရင္ခြင္..
ခ်စ္သူဆီေၿပးေတြ ့ဖ္ို ့..ပ်ံဖို ့ေတာင္ပန္ ကိုယ္မရွ္ိ..
ခ်စ္သူ သိဖို္ို ့ စာစီေရး…ကာရံေလးေတာင္ကိုယ္မနိုင္..
ခ်စ္သူကမသိေသး.နံုနဲ ့နဲ ့အခ်စ္ကခုဘဲ ရင္ ထဲပိုင္

ရိုးစင္းစြာသာ..လြမ္းတသသ..ရင္မွာ..ႏြမ္းဟိုက္လ်လ်
ခ်စ္သူ ရင္တိုးေ၀ွ ့ဖို ့အေရး ေလၿပည္ေလးဘဲ..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္..
ခ်စ္သူ ဆံပင္ေလးကို နမ္းရွိဳက္..ေနၿခည္ေလးဘဲ..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္..
ခ်စ္သူ မ်က္နွာကိုခဏ.ခဏ ခိုးၾကည့္..ေမွာင္ရီ ၾကယ္တပြင့္ဘဲ..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္.
ခ်စ္သူ ဆီအေရာက္ အေၿပးနွင္..လွိဳင္းၾကက္ခြပ္ကေလးပင္..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္..
ခ်စ္သူ နမ္းရွိဳက္ဖို ့..ထံု စို ့စို ့ရနံ ့ပန္းကေလးဘဲ..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္..
ခ်စ္သူ အာသာေၿပေရး..ေရေအးေအးတခြက္ဘဲဲ..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္
ခ်စ္သူ အတြက္အလင္းတန္းေပး ..ဆမ္းလေရာင္နုေလးဘဲ..ၿဖစ္လိုက္ခ်င္..

ၿဖစ္ခ်င္တာတပံုတမ..စိတ္ကူးယဥ္ရူးေနရေပမဲ့
လက္ေတြ ့ဘ၀ထဲ..စြမ္းအားနည္းတဲ့သူ..
သဲၿပင္ေပၚမွာ..စာစီေရး..ခ်စ္သူရွိရာ..ရည္ရြယ္္ေငး
ကုန္းေသာင္ကမ္း နဲ့..ေရွ ြပင္လယ္..အေ၀း..
ကိုယ္ေလ..မင္းကို..ေရသူမေလးလိုေမ်ွာ္……

မသဒၶါ (၇။၈။၂၀၀၇)